Yazmaya nasıl ara verdiğimi bilmiyorum.Bu kadar çok yazıya açken elim nasıl oldu da bir türlü gitmedi kaleme aylarca anlayamadım.Ya ben ne istediğimi bilmiyorum ya da .. Neyse biraz zorlarsam kendimi tekrar eskisi gibi her an yazmaya meyilli olabilirim herhalde..

Kocaman 4 ay hiçbir şey yazmamışken aslında çok şey yaşamışım.Çok gülmüş,çok ağlamış,çok üzülmüş,çok eğlenmiş,gezmiş,okumuş,sinirlenmiş,hastalanmış,sevmiş,sevilmiş... Su gibi akıp gitmiş zaman.Acaba kaç kilometre yol yürümüşümdür bu geçen zamanda ? Ne kadar sokak arşınlayıp,turistler gibi en sevdiğim şekilde şehrin sokaklarını gezmişimdir ? Sonra gözümü kapatıp açıncaya kadar 2.sınıf bitmiş,3.sınıfa doğru yol alırken buldum kendimi.Sınavların birini olup diğerinden kalıp bütlerde hepsinden geçsem de gerçekte o kadar çok bilgiye sahip miyim onu bile bilemiyorum.Bir şekilde 3.sınıf oldum ama ,kesin bilgi!

Kesin bilgi demişken yazmaya ara verdiğim sırada bir dönem vardı ki bir yere tarih bile yazmak istemedi canım.O kadar çok can sıkıcı,üzücü olaylar yaşandı ki şu güzel memlekette kimsenin canı bir şey yapmak istemedi.Geleceğe gözlerimizin içi gülerek umutla mı bakmalıyız yoksa iç geçirerek büyük bir umutsuzlukla mı onu bile anlamadık,anlayamadık..

Yorucu,karanlık geçen kış bir türlü gitmek bilmedi.Güneşin yüzünü göstermeye başladığı günler gelir gelmez kaptık bavulları döküldük sahillere..Tam 11 gün dolu dolu,her anı güzel geçen tatilden sonra sanki şimdi hiç yaşanmamış gibi.Üzerimizden ölü toprağını attık o güzel oldu ama.Şimdi mübarek günler,ramazandayız..Tünelin sonundaki ışığı görmüşler gibi bende ayın sonunu bekliyorum.Çünkü biliyorum ki ayın sonunda ben yine sevdiklerimle sevdiğim bir yerde bayram yapıcam.Sevdiğim bir yerde,sevdiklerimle...